Model - Yalnızlık Senfonisi

Anladım, sonu yok yalnızlığın
Her gün çoğalacak
Her zaman böyle miydi? Bilmiyorum
Sanki dokunulmazdı çocukken ağlamak

Alışır her insan alışır zamanla
Kırılıp incinmeye
Çünkü olağan yıkılıp yıkılıp
Yeniden ayağa kalkmak

Yalnızlığım yollarıma pusu kurmuş beklemekte
Acılar gözlerini dikmiş üstüme nöbette
Bekliyorum, bekliyorum, bekliyorum
Hadi gelin üstüme korkmuyorum! 

Bulutlar yüklü
Ha yağdı ha yağacak üstümüze
Hasret

Yokluğunla ben baş başayız
Nihayet